Wat is dit nu? Dit heb ik, voor zover ik me herinner, nog nooit gehad in mijn hele leven. Ik ben om drie uur wakker geworden. As I write is het nu al twintig voor vier. Ik kan niet meer slapen! Ik, de kampioen van het nog-eens-draaien-slapen! Ik hoop dat het van voorbijgaande aard is, amai. Morgen (binnen drie uur moet ik op, dus vandaag) zal ik een wrak zijn. En ik zal mogen opletten dat ik me niet overslaap.
Maar laten we van de nood een deugd maken door deze blog van een nieuwe post te voorzien.
Ik heb al gemerkt dat het programma dat ik volg te zwaar is. Ik heb drie maanden niet gesport door mijn spierscheur, en nu ineens én terug elke dag met de fiets naar school én opnieuw badmintonnen én blijven keeperen... het is teveel.
Daarom heb ik mijn trainingsschema aangepast. Ik ga niet meer voor de 20 kilometer van Brussel, maar voor de halve marathon van Evergem op 1 september. Ik denk dat gezien de kans op overbelasting dit een realistischer doel is. En omdat ik dan later in het jaar mijn piek bereik, zal ik ook meer gemotiveerd zijn om verder te trainen voor een marathon in 2008 (wat nog altijd mijn uiteindelijke doel is).
Gisteren ben ik voor de eerste keer sinds oktober gaan badmintonnen. Tot mijn verrassing ging het heel erg goed. Ik speelde tegen Kristof, die een goeie speler is, en volgens de anderen nochtans serieus in form is pas onlangs gewonnen tegen een C1-speler, een enkelspel. Wel verloren, maar heel erg eervol: 21-19, 25-27 en 21-13. In de derde set was mijn pijp uit (begrijpelijk, denk ik), maar ik schrok er vooral van dat het technisch heel erg goed ging. Soms kun je een mooie uitslag halen tegen een goeie speler omdat die niet in form is, maar hier was het enkel en alleen omdat ik zelf zo goed speelde. Dat vooral maakte me blij.
Het gevolg is wel dat ik serieus stijf ben. Vooral mijn rechterarm was die slagen niet meer gewoon, maar ik ben ook stijf in mijn bovenbenen en mijn bilspieren achteraan, zeg maar de gatspieren :-) Vandaag gaan lopen zou echt teveel zijn geweest. Ik denk dat ik ook morgen nog zal moeten recupereren.
Toen ik vroeger een tijdje geblesseerd was, kon ik daarna bijna altijd onmiddellijk weer aanpikken bij wat ik deed zonder last te hebben, maar dat is blijkbaar gepasseerd (de leeftijd...). Wel positief: ik heb blijkbaar deze keer wel mijn techniek bij het badmintonnen ongeschonden kunnen houden, ondanks de lange stop. Dat is de eerste keer.
Omdat het loopschema nu iets soepeler zal zijn, zul je hier wel eens iets meer lezen over andere dingen. I hope you don't mind...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment